20.

Przyszedł pan doktor. Moja lekarka prowadząca oddała mu narzędzie do wykonywania USG i zleciła pielęgniarce żeby mi później wykonała serię badań. Lekarz również dziwnie się zachowywał. Próbował udawać, że jest ok a cos go ewidentnie niepokoiło.  Tylko nie wiem czy oni zdawali sobie sprawę, co ja tam przechodzę. Kazali mi zostać na oddziale, ale nikt nie raczył mnie poinformować, co się dzieje. Dałam znać tylko Iwonie ze zostaję w szpitalu, żeby przywiozła mi najpotrzebniejsze rzeczy. Nie chciałam denerwować Piotrka i tak jest we Włoszech i maja ważne mecze a zamartwianie się nie wpłynie korzystnie na jego formę.

Całą noc nie mogłam zmrużyć oczu, przerzucałam się z boku na bok i prowadziłam monolog w myślach

-Maluszku nie mogę cie stracić, tak bardzo Cie kocham. Byłam kiedyś głupia i pozbyłam się takiej istotki jak ty, bo mi w życiu nie wyszło. Ale teraz ty jesteś dla mnie najważniejszy! Głaskałam brzuch i łzy mi ciekły po policzkach. Tak bardzo chciałabym żeby był obok Piotrek. Nigdy mi go nie brakowałam jak teraz. Ale wiedziałam jak wygląda jego życie wiążąc się z nim, reprezentuje nasz kraj i musi się podporządkować terminom.

Zaczęłam obwiniać siebie, że spotka mnie kara za usuniecie poprzedniej ciąży, że nie zasługuje na tak dobrego człowieka jak Piotrek. Moje rozmyślania przerwał dźwięk telefonu. Dzwonił Piotrek

-Cześć Skarbie - usłyszałam

-Witaj kochanie, i jak wam idzie?

-A muszę przyznać, że świetnie, tylko tęsknię za Tobą

-Ja za tobą też i baaaardzo Cie kocham!

-Oo Mała jakaś ty wylewna. Chyba muszę częściej wyjeżdżać -zaczął się śmiać

-To ja z miodem na sercu a Ty się śmiejesz!

-Już nie będę, to był przed ostatni raz

-Piotrek!

-Już dobrze, dobrze. Co tam robisz?

-A właśnie wstaję, i idę dać jeść mruczkowi

- Paula może włączyłabyś Skype bym Cię zobaczył, chociaż

-Zapomniałam ci powiedzieć, ze cos Internet szwankuje, bo nie mogę się połączyć. Nie mogłam mu powiedzieć ze jestem w szpitalu, więc wymyśliłam szybko ściemę.

-Aha, no może wieczorem się uda widzieć. Teraz wybacz musze iść na śniadanie.

-Ok, pozdrów Bartka ode mnie. Buźka

-Paaaa

Przyszła moja pani doktór w końcu miała zamiar poinformować, co mi jest. Ja już truchlałam na tym łóżku z niepewności, co dalej będzie.

-Witam pani Paulino

-Dzień dobry, dowiem się, co mi dolega? –Zapytałam

-Spokojnie, mam dla Pani dwie wiadomości jedną dobra drugą troszkę gorszą… nie wyobrażacie sobie, jakie setki myśli mi przez głowę przeszły

-Może wreszcie Pani powiedzieć

-Pani Paulino będzie pani podwójną mamą! Jest pani w ciąży bliźniaczej

-Słucham???!!! –Jęknęłam. To mam rozumieć jest ta dobra wiadomość? A ta zła?

-tak to jest dobra, zła niestety jest taka, że płód jest źle odwrócony. Mam nadzieję, że podczas kolejnych tygodni i w miarę wzrostu jego ciała, gdy będzie się ruszał wróci wszystko do normy. Będziemy robić kontrolne badania. Proszę być dobrej myśli. Co do współżycia z partnerem nie widzę przeciwwskazań. Nawet rzekłabym ze jest wskazane, delikatne kołysania być może nawrócą dziecko na odpowiedni tor- uśmiechnęła się lekarka. Przyniosę Pani wypis bo nie widzę potrzeby aby musiała tutaj leżeć. Bardzo proszę się oszczędzać i nie przemęczać aha i najważniejsze zdrowo się odżywiać. Przytakiwałam doktorce i nie mogłam uwierzyć w to co powiedziała! Chciałam krzyczeć „ludzie ja będę miała bliźniaki!” ale jednak opamiętałam się. Iwonka przyjechała po mnie, pochwaliłam się jej ta radosną nowiną, pogratulowała mi, ale jej zaskoczenie było niemałe.

Wieczorem wzięłam kąpiel, odpaliłam laptopa włączyłam skype i zadzwoniłam do Dominiki i mamy im tez się pochwaliłam obie Az krzyknęły jak się dowiedziały. Mamie się przypomniało ze ktoś w rodzinie tez miał bliźniaki ze pewnie w genach odziedziczyłam.

Później zobaczyłam ze pojawił się dostępny Piotrek, zadzwoniłam do niego ale się nie przyznałam tylko mu powiedziałam ze jak wróci to będzie miał niespodziankę.

Piotrek jak małe dziecko cieszył się jakby góra słodyczy miała na niego czekać.

Pobawiłam się z mruczkiem chwile i włączyłam TV szła powtórka meczy reprentacji Polski w siatkówce oglądnęłam sobie, bo nie wiedziałam będąc w szpitalu a przy okazji mogłam popatrzeć na mojego kochanego mężczyznę, w miedzy czasie zajadłam się pomarańczami, które pochłaniałam z prędkością światłaJ

Szybko minęły dni do czasu przylotu do Polski siatkarzy wynik całkiem korzystny 2wygrane jedna porażka w tie breku i to na przewagi. Obudził mnie Mruczek, który łasił się mnie po nodze, wstałam ubrałam się w zwiewną luźną sukienkę legginsy do łydek oraz płaskie sandałki. Włosy spięłam w koczka żeby mi wygodniej było, bo były dość długie a na dworze skwar niemiłosierny. Ugotowałam Piotrkowi obiadokolacje, bo miał wrócić ok. 16.30, jego ulubiony de volaille + sałatka ze świeżej sałaty i warzyw. Sama zjadłam trochę sałatki w końcu tyle witamin było dla mnie wskazane. Czekałam w salonie Az wróci i usłyszałam szelest klucza w zamku podeszłam do przedpokoju

-Cześć skarbie –i uraczył mnie soczystym, stęsknionym pocałunkiem

-Witaj tatuśku – udało mi się wydusić wreszcie

-Idź umyj ręce i chodź do stołu jedzonko czeka

-Tak jest- zasalutował

Wrócił w mgnieniu oka, ja siadłam naprzeciw i patrzyłam jak je. Po skonsumowaniu poszedł wziąć szybki prysznic, przebrał się i siadł obok mnie na kanapie. Zaczął całować moja szyję aż w końcu mnie położył pod sobą a ja się nawet nie broniłam. Nie było go tak krotko ale brakowało mi tej obecności.

-Piotruś uważaj, delikatnie nie ściskaj mnie tak

-no tak zapomniałem o naszym maluchu –i pocałował brzuch w celu przeprosin

-Kochanie mam dla ciebie niespodziankę

-Aaa no właśnie miała jakaś być –uśmiechnął się szyderczo

-Siądź sobie wygodnie i posłuchaj uważnie –przykazałam mu

-mam się bać?- zapytał

-Kocie, spokojnie, będziesz miał  podwójne szczęście!

-…. (nic nie odpowiedział)

-Piotruś co się stało? Nie cieszysz się?

-Cieszę! Tak bardzo się cieszę! Kocham Was! I zaczął gadać znów do mojego brzucha.

-Tylko jest jeszcze jeden problem… jeden dzidziuś się nam źle obrócił:(. Przytuliłam się do niego. –Ale jest szansa, że się maluszek obróci tak jak trzeba powiedziała mi lekarka tylko musimy się pokołysać…- na twarzy pojawił się u mnie banan. Piotrkowi nie trzeba było nic więcej mówić przyssał się do mnie wziął na ręce i zabrał do sypialni…..

______________________________________________________________________

Dziękuje kochani za to ze jesteście. Gdybym mogła to bym każdego z was przytuliła za te miłe słowa. Normalnie kocham was ♥  do następnego rozdziału ;] buziaki ;**