38.

Poniosło mnie i dzisiaj rozdział jest chyba  +18 :D Także sami zdecydujcie czy chcecie czytać :P

Nastał w końcu 3 grudnia. Nie miałam w ogóle pomysłu na Mikołajki bo w mojej głowie myślą przewodnią była jutrzejsza rozprawa. Piotrek mnie wspierał, uspokajał ale ja swoje wiedziałam. Świadkami mieli być jeszcze m.in. Bartek, który w ten nieszczęsny wieczór dzielił pokój z Piotrkiem, wszyscy reprezentanci plus sztab również zostali przesłuchani. Ale w sądzie nie musieli się zjawiać. Ja również miałam status świadka. Dziewczyna z która ma Marcin dziecko tez miała się stawić.

Dzieci póki co były zdrowe, Piotrek świetnie się sprawdzał w roli ojca. Od nowego roku miał wrócić do drużyny a na razie dalej rehabilitował rękę i 3 x w tygodniu chodził na lekkie treningi do klubu.

 Noc z 3/4 grudnia praktycznie nie przespałam tylko biłam się z myślami. O 7 wstałam i poszłam do dzieci. Piotrek zaraz dołączył do mnie i objął ramieniem całując w czubek głowy. Ok. 9 miała się zjawić moja mama by zająć się maluchami gdy my pojedziemy do sądu. Po skończeniu karmienia, przebierania smyków wzięłam szybki prysznic. Ubrałam bieliznę, rajstopy, małą czarną a włosy spięłam w wysokiego kucyka. Zrobiłam delikatny makijaż i poszukałam butów. Przygotowałam sobie czarne botki na wysokiej grubej szpilce. Piotrek też po pół godzinie był gotowy. Ubrany w garnitur i białą koszulę. Nie miałam ochoty nic jeść ale zostałam zmuszona do zjedzenia chociaż kanapki, która popiłam filiżanką kawy.

Ubraliśmy płaszcze, wzięłam torebkę i wyszliśmy z domu zostawiając dzieci pod opieką babci. Przed sądem miała czekać na nas Dagmara –żona Michała Winiarskiego, która jest prawnikiem. W ostatnim czasie zaprzyjaźniliśmy się z nią. Owszem, zawsze mieliśmy dobre kontakty ale teraz się one zacieśniły. O 10.40 podjechaliśmy na sądowy parking. Czułam wewnętrzne zimno, zdenerwowanie, złość i wszystkie inne negatywne emocje. Bałam się spotkania z Marcinem. Piotrek pierwszy wyszedł z samochodu a ja nadal siedziałam i nie miałam ochoty wychodzić. Otworzył drzwi z mojej strony i podał rękę do wyjścia. Szliśmy tak w ciszy, trzymając się za ręce. Siedliśmy na korytarzu. Jeszcze nikogo nie było. Po maksymalnie 3 minutach zjawiła się Dagmara uśmiechnięta od ucha do ucha. W ręce trzymała togę i wszelkie notatki czy jakieś akta nie wiem, nie zwracałam aż takiej uwagi na to.

-A co wy tacy jak z krzyża zdjęci? –uśmiechnęła się

-A co mam się cieszyć? –odpowiedziałam pytaniem na pytanie

-Jasne, że tak! Od dzisiaj nie będziesz musiała patrzeć na twarz tego człowieka

-Nie jest to takie pewne

-Już ja się o to postaram – znowu pokazała swoje zęby

Do sądu przyszło już kilka osób, za 10 minut mieliśmy wejść na salę. Dagmara ubrała togę i po chwili wszyscy weszliśmy do środka.

Marcin został wprowadzony przez dwóch policjantów. Skuty kajdankami, w zielonym uniformie. Ostrzyżony prawie na łyso. Czułam do niego wstręt i pogardę. I miałam ochotę bić się w pierś jak mogłam być tak głupia i się z nim zadawać, być z nim! Sędzina przesłuchała Piotrka i Marcina. Przyszła kolej na mnie. Podeszłam do drewnianej barierki i mówiłam co wiedziałam. Dagmara miała prawo do zadawania pytań i zapytała o moje stosunki z oskarżonym podczas bycia razem. Wiedziałam, że gdy powiem o gwałcie to go jeszcze bardziej pogrąży. Gdy zaczęłam mówić nazwał mnie „ku*wą” i wiele innych bluźnierstw. Sędzia upominał go ale nie dawało to żadnego efektu. Dostał karę porządkową. Widziałam wzburzenie Piotrka na twarzy. Nie wiedział o tym, że Marcin zmusił mnie do seksu. On twierdził, że wcale tak nie było, że sama chciałam. Miałam wtedy 17 lat. Wakacje, impreza, alkohol… pojechaliśmy ze znajomymi na Mazury pod namioty. Alkohol się lał hektolitrami. Byłam wtedy już z tym oprawcą. Ale nic między nami nie było. Gdy skończyło się ognisko, wszyscy rozeszliśmy się do swoich namiotów. Położyłam się i miałam zamiar spać. ON zaczął mnie całować, owszem, na początku mi się podobało ale gdy schodził niżej przy okazji ściągając mi ciuchy nagle wytrzeźwiałam. Podniosłam się do pozycji siedzącej i odsunęłam go od siebie czym go rozwścieczyłam. Położył mnie na plecach i przywarł swoich ciałem chwytając za moje oba nadgarstki. Chwilę później zdarł ze mnie ciuchy, krzyczałam ale mnie spoliczkował. Był to mój pierwszy raz. Z impetem wszedł i sprawiał mi siarczysty ból ale to jego nie obchodziło. Pragnęłam aby tylko szybko to skończył i zszedł ze mnie. Jemu tak śpieszno nie było. Męczyłam się z nim i samą sobą. W końcu gdy zaprzestał brzydziłam się nim i samą sobą. Następnego dnia udał, że nic nie pamięta. Że był pijany, że pewnie coś mu wsypali do piwa i mu palma odwaliła. Przepraszał a ja głupia i naiwna uwierzyłam.

Dagmara trzymała Piotrka za ramię bo był gotów iść i sam mu wymierzyć sprawiedliwość.

ON bo nie zasługuje żebym wypowiadała jego imię wszystkiemu się wypierał, mówiąc że sama tego chciałam a teraz wymyślam bo chcę się zemścić na nim.

Po zakończeniu przesłuchania nastąpiły mowy końcowe i przerwa 30 minutowa a po niej ogłoszenie wyroku. Piotrek natychmiast podszedł do mnie i przytulił a ja dałam upust słonym łzom.

-Dlaczego mi nigdy tego nie powiedziałaś? –zapytał troskliwie

-A czym miałam się chwalić?

-No dobrze, nie płacz tylko –gładził moje plecy.

-Chodźcie, wchodzimy, sąd idzie.

Weszliśmy na salę i stojąc oczekiwaliśmy co powie Sędzina.

„Sąd Rejonowy w Rzeszowie (…) skazuje Marcina D. na 11 lat pozbawienia wolności oraz zakaz zbliżania się do Pana Piotra Nowakowskiego i Pani Pauliny Zatorskiej oraz ich najbliższych na odległość 450m  przez okres 6lat po skończonym wyroku”

Poczułam wielką ulgę. Sędzina wygłosiła jeszcze uzasadnienie tej decyzji. Przed 15 opuściliśmy sąd w znacznie lepszych nastrojach. Bartek miał wpaść do nas przed wyjazdem do Jastrzębia.

Wróciliśmy do domu. Niby wiedziałam, że tego człowieka prędko nie spotkam ale chyba w to do końca nie wierzyłam. Piotrek był również zadowolony z takiego obrotu sprawy ale chyba miał mi trochę za złe, że nie powiedziałam mu o TYM wcześniej.

W końcu wieczór, dzieci śpią a my siedzimy jak stare małżeństwo przed TV.

-Paulina chyba musimy pogadać? –zaczął…

-A o czym?

-Wiesz dobrze

-Piotrek znowu –wypuściłam głośno powietrze

-Dlaczego mi nigdy wcześniej nie powiedziałaś? Nie masz zaufania do mnie czy co?

-Piotruś to nie tak –podeszłam do niego i wpakowałam mu się na kolana. Położyłam głowę na jego ramieniu. –Ja nie chciałam do tego wracać, to nie jest coś co chcę pamiętać i mówić mojemu facetowi

-Ale właśnie powinnaś mi powiedzieć! Czasem mogłem być zbyt nachalny nie wiedząc, że sprawiam ci tym ból i złe wspomnienia

-Nie byłeś nachalny nigdy. Jesteś najdelikatniejszym facetem jakiego znam i zawsze kochałam się z Tobą bo chciałam i Cie kochałam

-Yhym –przytulił mnie mocno a ja zatopiłam swoje usta w jego wargach. W końcu będziemy mieć spokojniejsze życie. Ale tamte wspomnienie będą ze mną zawsze, mogłam go przez chorą zazdrość tego egoisty stracić. –A kochasz mnie jeszcze?

-A co to za pytanie? –uśmiechnęłam się

-Bo dawno mi nie mówiłaś –wyszczerzył się. Wzięłam jego twarz w swoje dłonie, spojrzałam w jego świecące niebieskie oczyska

-Kocham cie! Najbardziej na świecie K-O-C-H-A-M!!! No może nie najbardziej, zarówno jak Misia i Oliwkę –znowu nasze twarze zatopiły się w dość namiętnym pocałunku.

-idziemy na górę? –Skinęłam głową. Wziął mnie na ręce i wyniósł wprost do sypialni. Zobaczył jeszcze do maluchów i wrócił po czym się rozebrał i wskoczył na łóżko.

Leżałam odwrócona plecami do niego, przysunął się do mnie zakładając rękę na moim biodrze a jego męskość uwierała moje plecy.

-Piotrek odsuń się –powiedziałam z uśmiechem na twarzy

-Nie –powiedział szeptem  i zaczął całować moją szyję i ramię. Odwróciłam się do niego i po raz kolejny zatopiłam w jego malinowych ustach. Nasze podniecenie rosło z sekundy na sekundę pozbywaliśmy się momentalnie ubrań ale gdy zostałam w samej bieliźnie położyłam palec na jego ustach i zaprzestałam temu co by się dalej wydarzyło.

-Co się stało? –zapytał

-Nie wiem

-Nie chcesz? Przepraszam, dzisiaj powróciły wspomnienia a ja – przerwałam mu

-Chce, nie kochaliśmy się od narodzin dzieciaków. Nie chodzi o to co było kiedyś.

-To co się kotek dzieje?

-Piotrek ja już nie jestem jak kiedyś, jak przed porodem… -spuściłam wzrok. –Mam rozstępy, mam wrażenie po tym porodzie, że trąba słonia by mi tam weszła

-Jesteś piękna! Słyszysz!? Zawsze będę cie kochał czy będziesz miała 30kg nadwagi, czy będziesz stara i zrzędząca! Ale jeśli nie jesteś gotowa, rozumiem.

-Jestem –uśmiechnęłam się i wróciliśmy do wcześniejszych czynności…

Mogę śmiało stwierdzić, że Piotrek jest najdelikatniejszym i najczulszym facetem! Swoją przyjemność odda na rzecz mojej. Ale myślę, że on również zawiedziony nie jest. Przynajmniej się starałam.

Dzieci chyba czuły że tatuś z mamusią są bardzo sobą zajęci i pierwszy raz przespały całą noc!

Święta Bożego Narodzenia spędziliśmy na wyjazdach. Wigilia u mojej mamy, pierwszy dzień świąt u rodziców Piotrka a w drugi wracaliśmy już do siebie.

Sylwester z maluchami w domu. Od nowego roku Piotrek wrócił do klubu. Jego forma po takiej przerwie pozostawiała wiele do życzenia ale starałam się go wspierać. Pojawiły się inne kontuzje, tym razem wróciła pleców. Piotrek wracał sfrustrowany do domu co wywoływało napiętą atmosferę.

Miałam od zimowego semestru rozpocząć studia jednak nic z tego nie wyszło. Opieka nad dziećmi nie pozwoliła na to. Od lutego zapisałam się na kurs fotografii. Robiłam całkiem niezłe zdjęcia i była szansa, żebym została pomocniczym fotografem Resovi.

Maj 2014

Od 3 tygodni mieszkamy osobno. Robiłam kurs fotografii razem z Karolem. Młody chłopak, bardzo  otwarty na nowe znajomości. I w dodatku ‘miś – przytulacz’. Gdy się witał to musiał przytulić, gdy mu zrobiłam jakąś przysługe –przytulił. A że używał flakon perfum chyba na tydzień tak też moje ubrania przechodziły jego zapachem. Zazdrość Piotrka była nie do zniesienia. Jego nienajlepsza forma była przyczyną braku powołania do reprezentacji na LŚ z czym nie mógł się pogodzić. Mieszkałam obecnie w mieszkaniu wynajmowanym przez mamę w Rzeszowie. Piotrek często przychodził do dzieci, które były coraz większe. Gdy on się zjawiał to ja zazwyczaj wychodziłam z domu zostawiając go z dzieciakami. Przepraszał, chciał, żebyśmy wrócili ale byłam nieugięta. Oczywiście, że nic między mną a Karolem nie było! Kochałam i kocham całym sercem Piotrka i nie wyobrażam sobie innego faceta! Ale nie potrafię być z nim na razie. Może musimy dać sobie czas? Może on zrozumie, że nie byłabym w stanie go zdradzić…